BAREN ZOALS JIJ DAT WILT // Tijdens je bevalling zouden jij, je baby en jouw wensen centraal moeten staan.

Centraal zou niet moeten staan 'hoe wij het hier meestal doen', 'wat de zorgverlener het handigst vindt', 'welke tijd hier het beste uitkomt', 'hoe wij er het meeste zicht op hebben', of 'hoe het al jaren gaat'.

Toen er deze week tegen één van mijn cliënten werd gezegd 'persen doen wij op bed', triggerde mij dat. Fijn dat er vrouwen zijn die in rugligging goed kunnen persen, maar dat geldt niet voor iedereen. Na 90 minuten op mijn rug persen zonder resultaat (wat voelde dat machteloos!), werd mijn oudste zoon elf jaar geleden met een knip geboren. Toen ik daarna opnieuw zwanger werd wist ik één ding zeker: niet meer op bed persen. Mijn andere drie kinderen werden in bad geboren, maar anders had ik waarschijnlijk gekozen voor persen op all fours (handen en knieën) of op de baarkruk. Alles behalve op mijn rug.

Het feit dat vrouwen in sommige ziekenhuizen op bed 'moeten' zodra ze volledige ontsluiting hebben, verbaast mij. We weten toch allemaal dat een vrouw het beste baart als ze haar eigen houding kan kiezen? Als ze bewegingsvrijheid heeft? Als ze een gevoel van regie heeft? Als ze zelf mag voelen wat het beste bij haar past? We kennen toch de bewijzen dat het bekken een grotere doorgang heeft in andere houdingen dan rugligging? Maar waarom dan toch...?!

Ik begrijp dat je ook op bed andere houdingen kunt aannemen (zijligging of op handen en knieën), maar ik weet ook hoe moeilijk het kan zijn om zelf die houding te zoeken, als de ogen die op jou gericht zijn van jou verwachten dat je op je rug gaat liggen.

Doordat er deze week - zonder medische reden - een streep door vrijwel het hele bevalplan van mijn cliënt werd gezet, realiseerde ik me opnieuw dat er nog veel te verbeteren valt in de geboortezorg. Jongens jongens, ik vind hier wat van.

Maar ik sluit positief af. Een dikke respect naar alle verloskundigen, vroedvrouwen en gynaecologen die het verschil al maken. Die écht luisteren naar hun zwangere en samen zoeken naar mogelijkheden. Die meebewegen met hun barende, zelfs als dat betekent dat ze letterlijk door de knieën moeten gaan - omdat zij hun kind op de grond willen baren.

Jullie zijn helden!

// Foto: vi-photography.nl